O MISTERIO DO CAMIÑO

O MISTERIO DO CAMIÑO

(Carlos Otero Padín)

O MISTERIO DO CAMIÑO

AXIÑA ME VAI LEVAR

PRETO DO SEÑOR SANTIAGO

QUE OS SEGREDOS ME HA GARDAR.

CANDO AS SILVEIRAS ME FIRAN

NESE LONGO CAMIÑAR

COAS MANS E OS PÉS DORIDOS

INDA ASÍ QUERO CHEGAR.

- Cando a noite sexa escura

e os meus ollos non me deixen ver

pechareinos pra que a estrela

volva en min resplandecer.

Camiñantes, peregrinos,

non deixedes de percorrer!.

O misterio do camiño

todos queren coñecer.

- Co caxato me sosteño,

e con auga, pan e suor

hei de ir gañando o camiño

gozoso e con amor.

Contan vellos peregrinos

como facía o xograr,

cantas historias escritas

dese longo camiñar!

- Cun caxato me sosteño

no camiño que me leva ó "Alén"

peregrino pola vida

sinto preto o mesmo Deus.

Non vou só mentres camiño;

vén a Igrexa canda min tamén.

o misterio do camiño

sempre brilla habendo fe.

Cantos para o Camiño